Definitie van straatfotografie

Ik begin met het slechte nieuws: er is geen officiële definitie van straatfotografie. Je zou kunnen zeggen dat elke straatfotografie een eigen definitie heeft. En ik dus ook:

“Straatfotografie is kunstzinnige fotografie in de openbare, stedelijke ruimte van mensen zonder dat zij dit door hoeven te hebben.”

Bij deze definitie wil ik graag op 4 punten ingaan:

1. Mensen

Mensen zijn de helden van de straatfotografie. Daar zijn de meeste straatfotografen het wel over eens. Zonder mensen valt je fotografie al snel in de categorie stadsfotografie of architectuur.

Dat er mensen op je foto's staan, maakt dat ze echt tot leven komen. Als je de foto bekijkt, ga je je echt inleven in de personen in het beeld.

Natuurlijk kan een straatfotograaf best eens een stedelijke foto maken zonder dat er iemand in beeld is, maar dat is dan echt een uitzondering. Persoonlijk vind ik niet dat je jezelf straatfotograaf kunt noemen als er zelden of nooit mensen in je straatfoto’s voorkomen.

2. Openbare, stedelijke ruimte

Dan moeten we het hebben over de plek waar je fotografeert.

Allereerst is het belangrijk dat straatfotografie plaatsvindt in de openbare ruimte: je hebt als fotograaf veel meer rechten wanneer iemand op straat loopt dan wanneer iemand op zijn eigen balkon zit.

En ten tweede zullen de meeste straatfotografen het met elkaar eens zijn dat je in een stedelijke omgeving fotografeert.

Zelf breek ik nog wel eens met dit deel van de definitie. Als ik midden in de natuur een geweldige foto zie die perfect past binnen mijn stijl, dan zet ik die gewoon in mijn portfolio straatfoto's.

3. Zonder dat zij dit door hoeven te hebben

Bij straatfotografie hoeft je onderwerp niks door te hebben. Dat heeft ook zeker mijn voorkeur: ik  vind het prachtig om momenten vast te leggen zoals ze echt zijn. En het moment dat iemand weet dat hij/zij gefotografeerd wordt, gaat diegene zich anders gedragen en is het moment weg.

Maar je hebt ook straatfotografen die juist zoeken naar een reactie of die eerst vragen aan hun onderwerp of ze een foto mogen maken. Dat laatste noemen we een straatportret. En ook dit valt onder straatfotografie. Het idee is dan wel dat je onderwerp een toevallige voorbijganger is en niet dat je een model meeneemt de stad in.

4. Kunstzinnig

En tot slot zie je ook de term ‘kunstzinnig’ staan. Zonder al te pretentieus te willen klinken, vat dit het doel van straatfotografie mooi samen: de meeste straatfotografen hebben als doel om ‘een mooie foto te maken’. Het doel is niet journalistiek zoals bij documentaire fotografie, maar puur esthetisch.

De lijn tussen straatfotografie en documentaire fotografie is dun en het gebied is grijs. Daarom zijn er straatfotografen die hun stijl als 'fine art street photography' omschrijven; om te benadrukken dat het niet documentair is.